همه ما خودمان را چنین متقاعد می کنیم که با ازدواج زندگی بهتری خواهیم داشت ، وقتی بچه دار میشویم بهتر خواهد شد ، و با به دنیا آمدن بچه های بعدی زندگی بهتر ....
ولی وقتی می بینیم کودکانمان به توجه مداوم نیاز مندند ، خسته می شویم بهتر است صبر کنیم تا بزرگتر شوند.
فرزندان ما که به سن نوجوانی می رسند ، باز کلافه می شویم چون دایم باید با آنها سر و کله بزنیم، ممطمئناً وقتی بزرگتر شوند و به سنین بالاتر برسند خوشبخت خواهیم شد. با خود میگوییم زندگی وقتی بهتر خواهد شد که :
همسرمان رفتارش را عوض کند .
یک ماشین شیکتر داشته باشیم .
بچه هایمان ازدواج کنند .
به مرخصی برویم و در نهایت بازنشسته شویم ...
حقیقت این است که برای خوشبختی ، هیچ زمانی بهتر از همین الان وجود ندارد.
اگر الان نه پس کی ؟
زندگی همواره پر از چالش است .
بهتر این است که این واقعیت را بپذیریم و تصمیم بگیریم که با وجود همه این مسائل ، شاد و خوشبخت زندگی کنیم . به خیالمان میرسد که زندگی ، همان زندگی دلخواه ، موقعی شروع می شود که مانعی که سر راهمان هستند کنار بروند مشکلی که همکنون با آن دست و پنجه نرم میکنیم ، کاری که باید تمام کنیم ، زمانی که باید برای کاری صرف کنیم ، بدهی هایی که باید پرداخت کنیم و ...
بعد از آن زندگی ما ، زیبا و لذت بخش خواهد بود.
بعد از آنکه همه اینها را تجربه کردیم
تازه می فهمیم که زندگی ، همین چیزها یی است که ما آنها را موانع می شناسیم .
این بصیرت به ما یاری میدهد تا دریابیم که جاده ای بسوی خوشبختی وجود ندارد. خوشبختی ، خود همین جاده است
پس بیایید از هر لحظه لذت ببریم. برای آغاز یک زندگی شاد و سعادتمند لازم نیست که در انتظار بنشینیم ، در انتظار فارغ التحصیلی ، کاهش یا افزایش وزن ، درانتظار وام جدید، خرید ماشین ، بهار،تابستان،پاییز و زمستان و ...
خوشبختی یک سفر است نه یک مقصد
هیچ زمانی بهتر همین لحظه برای شاد بودن وجود ندارد زندگی کنید و از حال لذت ببرید.
در المپیک سیاتل
9 ورزشکار دو میدانی که هر کدام گرفتار نوعی عقب ماندگی جسمی یا روحی بودند بر روی خط شروع مسابقه دو 100 متر ایستادند ،
مسابقه با صدای شلیک تفنگ شروع شد ،
هیچکس ، آنچنان دونده نبود ، اما هر نفر میخواست که در مسابقه شرکت کند و برنده شود
آنها در ردیفهای سه تایی شروع به دویدن کردند، پسری پایش لغزید و چند ملق زد و به زمین افتاد و شروع به گریه کرد.
هشت نفر دیگر صدای گریه او را شنیدند ، حرکت خود را کند کرده و از پشت سر به او نگاه کردند .
ایستادند و همگی به عقب برگشتند.
دختری که دچار سندرم دان ( عقب ماندگی ذهنی ) بود کنارش نشست او را بغل کرد و پرسید بهتر شدی ؟
پس از آن هر 9 نفر دوشادوش یک دیگر تا خط پایان گام برداشتند.
تمام جمعیت روی پا ایستاده و کف زدند این تشویقها مدت زیادی طول کشید. شاهدان این ماجرا ، هنوز هم درباره این موضوع صحبت می کنند . چرا ؟
زیرا از اعماق درونمان میدانیم که در زندگی چیزی مهمتر از برنده شدن خودمان دارد.
مهمترین چیز در زندگی ، کمک به سایرین برای برنده شدن است حتی اگر به قیمت آهسته تر رفتن و تغییر در نتیجه مسابقه ای باشد که ما در آن شرکت داریم. اگر این پیام را با عزیزانمان در میان بگذاریم ، شاید موفق شویم تا قلبمان را تغییر دهیم ، شاید هم قلب شخص دیگری را ...
شعله یک شمع با افروختن شمع دیگری خاموش نمی شود
به وبلاگ من خوش آمدید
من در نظر دارم تا توسط اين وبلاگ با شما عزيزان باشم . از شما هم تـقاضا دارم تا انتقــــادات ، پـــيشـنهادات خـود را بــرای هر چه بهتر کردن مطالب بيـــان کنيد . من سعـي میکنم همه مسائل اخــلاقي را رعـايت نموده تا وبلاگي محبوب داشـتــه باشم .
اگر از وبلاگ من خوشتون آمد نظر بدهید
در پايان هم از همه شما کمال تشکر را دارم .
آمار مطالب
آمار کاربران
کاربران آنلاین
آمار بازدید
آمار
وب سایت:
عضویت سریع
